نوشته هایم را میخوانی........

و میگویی"چه زیبا!!!

راستی........

درد های ادم ها زیبایی دارد....؟؟!!!

 عادت میکنم به داشتن چیزی سپس نداشتنش.....

به بودن چیزی و نبودنش.......

تنها عادت میکنم...

اما فراموش نه!!!

شبها زیر دوش اب سرد رها میکنم بغض زخم هایم را

در حالی که همه میگویند....

خوش به حالش!!!

چه زود فراموش کرد....!

 چگونه دست دلم را بگیرم و در کنار 

دلتنگیهایم قدم بزنم

در این خیابان

که پر از چراغ و چشمک ماشین هاست

نه اقایان

مسیر من با شما یکی نیست

از سرعت خود نکاهید

من اداب دلبری را نمیدانم.....

 امشب هیچی نمیخواهم!

نه اغوشت را!

نه نوازش عاشقانه ات را

نه بوسه های شیرینت را.

فقط بیا

میخواهم تا سحر به چشمان زیبایت خیره بمانم

همین کافی است

برای قلب بی قرارم

تو فقط بیا........

 هر نفس

درد استکه میکشم!!!

ای کاش که بودی.

یا اصلا نبودی!!!

این که هستی 

و کنارم نیستی...

دیونه ام میکند.......

ادم ها همیشه به نصیحت نیاز ندارند.

گاهی تنها چیزی که واقعا انها محتاجند 

دستی است که بگیرد گوشی است که

بشنودو قلبی است که انها را درک کند.

 بعضی زخم هارو باید در مان کنی ...

تا بتونی به راهت ادامه بدی......

بعضی زخمها باید باقی بمونه....

تا هیچ وقت راهت رو گم نکنی.........

 عشق فقط رمانتیک بودن .روشن کردن شمع سر شام و دست در دست هم قدم زدن نیست در واقع عشق حقیقی

یعنی یه عمر همدلی و اعتماد .

 سکوت همیشه به معنای رضایت نیست

گاهی یعنی خسته ام از اینکه مدام به

کسانی که هیچ اهنمتی برای فهمیدن

نمیدهند توضیح دهم.

 به کسی اعتماد کن که بتواند سه چیز رو در تو تشخیص دهد

1-اندوه پنهان شده در لبخندت را

2-عشق پنهان شده در عصبانیتت

3-معنای حقیقی سکوتت را.....